Ο αρχιλαγος και καρπαζοεισπρακτορας κολτσιδας μαζι με ταγματασφαλιτες superrunnerαδες, δινουν στεγνα οπαδο της ξανθης

Απο το κιτρινιασμενο site τους:



superrunner-35Χ4

Ο... βαρύμαγκας των Πηγαδιών!!!

Μανόλης Φανουράκης, κύριοι. Ο "βαρύμαγκας" της Ξάνθης. Ο μη μου άπτου. Τόλμησε να διαμαρτυρηθεί ο πάγκος του ΑΡΗ για τις αποφάσεις διαιτητή και βοηθών; Ο Μανόλης, σε ρόλο τοποτηρητή της τάξης και της ασφάλειας των γηπέδων, όρμησε για να διορθώσει τα κακώς κείμενα.

Ο τιμητής του fair play, λοιπόν, έσπευσε μαινόμενος (δεν μπορούμε να εκφράσουμε ακριβώς πόσο μεγάλο φόβο μας προξένησε!) να χτυπήσει το πλεξιγκλάς του πάγκου του ΑΡΗ για να διατρανώσει ότι εδώ είναι…. Πηγάδια. Κι όποιος δε σέβεται τα Πηγάδια, θα πέφτει μέσα! Στη συμπαθή, κατά τα λοιπά, Ξάνθη, νόμος είναι το δίκιο του Χρηστάρα!

Πανόπουλος, ο bon viveur. Ο κυνηγός αγριογούρουνων. Ο κυνηγός ενός τελικού Κυπέλλου. Ο σπαραξικάρδιος ιδιοκτήτης που έμεινε στο τέλος με τα φυλακτά στο στέρνο και με τις «παρενέργειες» από τα φασόλια του Νέτο. Αυτά έλαβαν χώρα στην επαρχιακή πόλη.

Εκεί όπου «σερίφης» και «κουμάντο» στην περιοχή είναι ο σεβνταλής Φανουράκης! Πείραξες την Σκόντα του Μανόλη; Βρήκες το μπελά σου! Το «κουτσαβάκη» αυτό, όμως, λειτούργησε, όπως συνηθίζουν οι όμοιοι του. Βρισκόμενος σε απόσταση ασφαλείας από τους ανθρώπους του ΑΡΗ και με το κιγκλίδωμα να τον προστατεύει από τις «συνέπειες» της πράξης του, έκανε το κομμάτι του.

Έγινε διάσημος σ’ όλη την Ελλάδα που παρακολουθούσε το show του. Πέτυχε το στόχο του! Η Αστυνομία επιλήφθηκε της σύλληψης του κι όλοι υποθέσαμε ότι θα λειτουργούσε ο νόμος και πως θα επακολουθούσε ως ποινή ότι προβλεπόταν για την περίπτωσή του.

Λογαριάσαμε όμως δίχως τις αρχές. Τοπικές αρχές που έσπευσαν να προστατέψουν το «καμάρι» τους από την αμαύρωση του ποινικού του μητρώου. Ο Μανoλάκης, λοιπόν τη γλίτωσε. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Προφανώς, αφέθηκε ελεύθερος για να συνεχίσει ν’ αναπτύσσει (!) την Ξάνθη κι όχι γιατί έπεσαν λυτοί και δεμένοι για να τον γλιτώσουν από τις συνέπειες του νόμου.

Αυτός είναι ο ορισμός του «μάγκα» σύμφωνα με τα δεδομένα της νεοελληνικής κοινωνίας. Ξέραμε ότι οι μαγκιές πληρώνονται, αλλά τα παλιά γνωμικά είναι άκυρα στην Ελλάδα του 2010. Ο Μανολάκης βρήκε και τα έκανε. Ήξερε ότι η πράξη του θα ‘χε ελάχιστες συνέπειες. Διαφορετικά θα ‘χε κουρνιάσει κάτω από το σκέπαστρο της κερκίδας και μήτε θα τολμούσε να ξεμυτίσει από ‘κει.

Έχοντας όμως το αόρατο «δίχτυ» προστασίας που ‘χει κάθε πρόσωπο που είτε είναι επώνυμο, είτε φέρει κάποιο πολιτικό αξίωμα, θεώρησε ότι υπάρχει ασυλία στο πρόσωπό του. Και δεν έπεσε έξω.

Στις τοπικές κοινωνίες άλλωστε οι «βαρύμαγκες» τύπου Μανολάκη είναι «κοτζαμπάσηδες». Η Τουρκοκρατία, τελικά, μας καταδιώκει ακόμα. Άλλοι νόμοι ισχύουν για τους «προύχοντες» και διαφορετικοί για τους υπόλοιπους, τους «ραγιάδες». Έτσι μας βλέπουν και προφανώς έτσι θεωρούμαστε για τις Αρχές της χώρας.

Ο Μανολάκης κι ο κάθε λογής Μανολάκης είναι αφορμή για προβληματισμό κι όχι αυτό καθεαυτό το πρόβλημα. Ανάλογο περιστατικό που έμεινε δίχως τιμωρία ήταν η εισβολή του βουλευτή Καράογλου στον αγωνιστικό χώρο γηπέδου της πόλης μας, που πέρασε δίχως ν’ ανοίξει μύτη κι ενώ ο δρακόντειος νόμος Ορφανού που ‘χε στοχοποιήσει τους οπαδούς, ήταν σε πλήρη ισχύ.

Οι Μανολάκηδες κι οι Καράογλου δεν έχουν ανάγκη σωφρονισμού. Είναι «καλά» παιδιά. Είναι τα «δικά» μας παιδιά. Τα παιδιά της εξουσίας. Το πράγμα μιλά από μόνο του, δε χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο. Υπεράνω νόμου αυτοί που νομοθετούν και θα έπρεπε να δίνουν το καλό παράδειγμα προς τους πολίτες. Είναι όμως μια επίδειξη δύναμης απ΄ τους κυρίους αυτούς.

Τυπικά ο νόμος θεσπίζεται για όλους τους πολίτες. Το θεμελιώδες άρθρο του Συντάγματος περί ισονομίας όλων των Ελλήνων απέναντι στα άρθρα και τις διατάξεις των Νόμων είναι μια φενάκη. Τα μαθαίνουμε στο σχολείο, στα πλαίσια της Πολιτικής Αγωγής, δίχως αυτό να σημαίνει ότι στην αληθινή ζωή θα βρουν εφαρμογή.

Αποκρουστική πραγματικότητα, αλλά αυτή είναι. Κρούσματα θα υπάρχουν διαρκώς, όσο θα υπάρχει Εξουσία που θεωρεί ότι θα πρέπει να λειτουργεί ως Τυραννία κι όσο οι πολίτες θα θεωρούνται υπήκοοι.

Το δίκιο μας δε θα το βρούμε ποτέ. Είναι φωνή αγανάκτησης περισσότερο, που στοχεύει, κυρίως, στην διαπόμπευση των προσώπων που λειτουργούν παραβατικά και δεν έχουν συνέπειες. Δεν έχουμε άλλο διαθέσιμο όπλο παρά μόνο τα Μέσα που μας δίνουν τη δυνατότητα να εκφραζόμαστε ελεύθερα.

Τουλάχιστον η ελευθερία της γνώμης δεν έχει ακόμη καταργηθεί, άσχετα αν η ισονομία έχει καταστεί ανέκδοτο, χωρίς γέλιο, στη χώρα μας.

Ευτυχώς ο Μανολάκης είναι ελεύθερος… για να βοηθήσει στην καλύτερη διοργάνωση του καρναβαλιού της Ξάνθης.
----------------------------------------------------------------
*ΥΓ: Παρακαλούμε θερμά την διοίκηση της ΠΑΕ Σκόντα και τον Δήμαρχο της Ξάνθης να μας ενημερώσουν για τις προθέσεις του Φανουράκη σχετικά με τον επαναληπτικό αγώνα στο «Κλ. Βικελίδης». Εάν σκοπεύει να παραβρεθεί, να φροντίσουμε να μη πάμε για… να διαφυλάξουμε τη σωματική μας ακεραιότητα!